Standaarden en atletisch vermogen

Werkcapaciteit en athleticisme zijn niet beperkt door standaarden.

Als we echter kijken naar rassen als de Staffordshire Bull Terriër (SBT), dan dicteerde de oorspronkelijke standaard (vanaf 1935) een meer atletische bouw zoals gezien in het licht van de oorspronkelijke aard van het werk dan de herziene standaard. Houd er bovendien rekening mee dat de oorspronkelijke standaard reeds het zware type Bull & Terrier beschreef, en dat verdere herzieningen deze zware bouw verder hebben overdreven.

Een ander aspect dat speelt in de SBT is of een rasvertegenwoordiger als een typische stafford wordt bezien. Vaak worden honden die meer lijken op de originele standaard dan op de huidige, door veel SBT-eigenaars tegenwoordig ingedeeld als atypisch. Wij zouden liever vanuit exact het tegenovergestelde oogpunt kijken: zijn rasvertegenwoordigers die dermate afwijken van de oorspronkelijke rasstandaard en die typisch worden beschouwd volgens de herziene standaard, typisch voor de oorspronkelijke = de werkelijke SBT?

Bovendien atletische honden die beschikken over de juiste hoogte - gewicht verhouding van de oorspronkelijke standaard, maar de originele standaard met een cm of 8 qua hoogte overschrijden, worden doorgaans beschouwd als niet-typische honden voor het oorspronkelijke type, terwijl SBTs die dichter aansluiten op de hoogte gewicht ratio van de herziene standaard dan die van de oorspronkelijke standaard wel worden gezien als typisch oorspronkelijke type SBTs. Wij zouden liever kijken vanuit het oogpunt van prestaties, en niet hard oordelen over wat toegenomen hoogte vooral omdat deze extra hoogte gepaard gaat met de oorspronkelijke hoogte-gewicht verhouding. De zeer zware gebouwde Zuid-Afrikaanse lijn van SBT bijvoorbeeld zou passen in de oorspronkelijke standaard qua hoogte, maar zou sterk afwijken van de hoogte / gewicht verhouding van de orginele en zelfs de herziene standaard.

Athleticisme is de som van de volgende delen:
I. hart / long functie: het vermogen bloed te leveren aan het lichaam en van bijzonder belang het optimaal aanleveren van zuurstof.
II. 'mind set' en volharding: de bereidheid, de concentratie / focus en de drive om het potentieel van (I) te maximaliseren en dat consistent te doen en zelfs gedrurende langdurige, intensieve tijdspannes indien nodig.
III. ondersteunende bouw: lang genoeg in de snuit (voor onder andere de geoptimaliseerde werking van de huig), minimale natuurlijke spieropbouw (zeer belangrijk, dit is van belang voor: flexibiliteit, lange spieren opbouwen indien nodig voor de beoogde prestatie), een diepe, semi-smalle borstkas die adequate ruimte biedt om te voldoen aan de optimale longdynamiek om de bloed /luchtstroom interactie zoals onder I. genoemd verder te optimaliseren.

Hoewel hier als drie delen gepresenteerd, moet worden opgemaakt dat deze drie delen samen als een onlosmakelijk geheel functioneren (waarbij de som van inter-acterende delen meer is dan de som van geïsoleerde delen).

Deze drie onderdelen zijn universeel voor alle sportieve doeleinden, ongeacht de beoogde prestatie.

De beoogde prestatie kan verder de voorkeur voor een bepaalde verder gespecialiseerde bouw dicteren. Drie voorbeelden worden kort vermeld. Voorbeeld 1 jacht: een terriër moet klein genoeg zijn om zijn in het hol van zijn prooi te passen, een 'lurcher' moet snel genoeg een einde te maken aan de vlucht zijn prooi op de 'open' vlakte (bijvoorbeeld vossen en hazen, enz.). Voorbeeld 2 bloed sport: deze sporten zijn gewichts-afhankelijk (ongeveer zoals onze gewichtsklassen in het boksen: supervedergewicht, vedergewicht, zwaar gewicht enz.), waardoor een 'ratter' zo licht mogelijk moet zijn om zijn taak te kunnen volbrengen, en een hond voor de hondenpit die ook een optimaal gewicht en conditionering moet hebben om te voorkomen dat men hem boven zijn vermogen tegen een hond die wel een optimale kracht per gewichtseenheid bezit plaatst. Voorbeeld 3 weight-pull: waar kracht t.o.v. gewicht wederom van cruciaal belang is, de prestatie is hier immers gerelateerd aan de relatieve hoeveelheid gewicht die kan worden getrokken (bijvoorbeeld een kleine hond (5 kg) die 300 keer zijn eigen gewicht kan 'pullen' = 1500 kg zal winnen van een gigantische hond (80 kg) die slechts 200 keer zijn eigen gewicht haalt = 16.000 kg), natuurlijk kan de grote hond nog steeds in aanmerking komen voor het meeste gewicht dat die dag getrokken is (een klasse die vaak onafhankelijk van de hond zijn eigen gewicht staat).

Hoewel wat training en conditionering kan worden toegepast om de eerdergenoemde drie delen te optimaliseren, is een optimale hond al begaafd met een hoge mate van natuurlijke vermogen. Bovendien is de kans dat een hond deze eigenschappen bezit sterk verhoogd als zijn ouders (en zijn ouders' ouders, enzovoort) deze capaciteiten bezaten. Werkhonden zijn vaak het resultaat van generatie op generatie van zorgvuldige selectie. Een uitmuntende hond met goed ontwikkelde atletische vermogens zonder de gewenste ouders achter deze hond, kan een prachtig model in zijn eigen recht zijn maar toch niet de kwaliteit bezitten die men zoekt in fokdieren voor de gewenste tak van werken/sport. Dit concept is vaak moeilijk te begrijpen voor de beginneling, laat staan voor buitenstaanders. Vaak maken nieuwelingen gebruik van hun hond van minder dan optimale afstamming om te beginnen met hun atletische/ werk-lijn/ fokprogramma, met veel teleurstellingen als gevolg.

Articles - Standards and athletic capacity

Standards and athletic capacity

Working capacity and athleticism are not limited by show standards.

However if we look at breeds like the Staffordshire Bull Terrier (SBT), the original standard (from 1935) dictated a more athletic build as seen in the light of the original type of work than does the revised standard. Bear in mind that the original standard already described the heavy type of Bull & Terrier, and that further revisions have further exagerated that heavy build.

Another aspect that plays within the SBT is should a dog be a typical stafford? Often dogs that resemble more to the old standard than the current revised one, are nowadays classified as atypical by many SBT-owners. We would rather look at it from the complete opposite viewpoint: are dogs deviated too such an extent from the original standard as are the SBTs that are typical under the revised standard, typical for the original = the real SBT?

Moreover athletic dogs that have the proper height to weight ratio of the original standard, but exceed the original standards height up to 8 cms of height are typically seen as non-typical standards of the original type, whereas SBTs that closer fit the height to weight ratio of the revised standard than that of the original standard are seen as typical original type SBTs. We would rather look at it from a performance viewpoint, and would not harshly look at additional height especially as this additional height comes with the original height to weight ratio. The very heavy build South African line of SBT for example would fit in the original standards height range but would strongly deviate from the height/weight ratio of the original and even revised standard.

Athleticism is the sum of the following parts:
I. heart/lung function: the capacity to supply the body with blood and of special importance: oxygen.
II. mind set and persistence: the willingness, concentration/focus and drive to maximize the potential of (I) and to do so consistently and during prolonged, intense timelapses if needed to.
III. supporting build: sufficient length in the snout (for amongst others the optimized functioning of the uvula), minimal natural muscle construction (very important: allowing flexibility, long muscle build if necessary for the intended performance), a deep, semi-narrow chest offering ample room to accomodate the optimal set op lungs to further support the blood/air flow as mentioned under I.

Although presented as three parts, it has to be noted that they function as a indissolable whole (the sum of interacting parts is more than that of the parts when not interacting).

These three parts are universal for all athletic purposes, regardless of the intended performance.

The intended performance can further prefer a deviation in build. Three examples will be briefly mentioned. Example 1 hunt: a terrier should be small enough to enter the den of it's prey, a lurcher should be fast enough to cease fleeing prey on the 'open' field, e.g. foxes or hares, etc. Example 2 blood sports: these sports are weight-dependend (kinda like our boxing weight classes: super fly weight, fly weight, heavy weight etc.), thus a 'ratter' should be as light as possible to do his job and a dog for the dog pit would also need to be at his optimal weight and conditioning to avoid being pitted out of his league (performance-wise; not weight-wise) against a dog of optimal power for it's weight. Example 3 weight pulling: again power to weight is crucial, the performance is related to the relative amount of weight that can be pulled (e.g. a small dog (5 kg) pulling 300 times his own weight = 1500 kg will win from a gigantic dog (80 kg) that pulls only 200 times his own weight = 16,000 kg), of course the big dog can still qualify for most weight pulled that day (a class that is often regardless of the dog's own weight).

Although some tweaking can be done to optimalize these three parts, an optimal working dog was gifted with a high degree of natural ability. Furthermore, the chance that a dog has these abilities is greatly improved if his parents (and his parents' parents, etc.) had these abilities. Working dogs are often the result of generation on generation of careful selection. A magnificent dog with strong athletic capabilities without the necessary parents backing this dog up, can be a magnificent specimen in it's own right but not the quality one would seek in breeding stock for working lines. This concept is often hard to grasp for the novice, let alone outsiders. Often novices use their dog of questionable pedigree to start their attemps at an 'atlethic'/ 'working' line/ breeding program, with a lot of dissapointment along the road.